سه مرحله داریم

مراحل به ترتیب این طوری اند: بسم الله - توکل - حرکت
-شوخی نکن داداش تو و این حرف ها تو که صرفا عقل ات این طور فکر می کنه اونم در شرایط خاص ولی وقت عمل میشه جا میزنی!
- یعنی میخوایی بگی من جاکش ام؟
- نه زبونت رو گاز بگیر کی هم چین چیزی گفت؟ منظورم اینه که یا این فکر و اعتقاد به خدا رو بزار کنار و خودت رو یک دفعه راحت کن یا این که سخت پای اعتقادت بمون
-خوب دیگه چی؟
- هیچی دیگه فقط یادت باشه تو بهترین فرمول ها رو بلدی ولی پای عمل که وسط میاد استرس انگار تموم فرمول ها رو از یادت میبره یا این که مثلا خدایی نکرده امتحانی که وسط کاره در حد تو نیست نمی دونم در هر صورت شوخی شوخی یهوئی و بی فکر امتحان مردود میشی و این طوری میشه که 6 ساله یک نفس راحت نکشیدی و وضعت داغونه و اون کسی که میخوایی نشدی با این که کلی امکانات داشتی...
- آره خودمم می دونم، من همه این ها رو میدونم ولی انگاری هر چی خدا امکانات بهم میده بیشتر جای مصرف درستش علاوه بر خراب کردن نعمت باهاش بر علیه خود خدا کار می کنم نمیدونم چه دردیه... خسته شدم از تصمیم گرفتن ها و ناکامی های همیشگی خسته ام خسته دیگه نمیخوام تصمیم بگیرم میخوام بخوابم خوابم میاد...
- داداش یه اتفاقی برای ذهنت افتاده، از بس شکست خوردی توان بلند شدن نداری... یعنی داریا الکی به خودت تلقین می کنی... بریز دور این چرندیات رو خیلی مسخره است... وقتی همه چی خراب میشه فقط باید یک کار بکنی... از اول شروع کنی بگی بسم الله توکلتُ علی الله و بعد موقع عمل میرسه و خیلی باید حواست رو جمع کنی چون هر بار که بخوری زمین بلند شدن ات سخت تر میشه
- میدونم بزار فرمول هام رو دوباره نگاهی بندازم... من حال این نفس رو میگیرم وضع این جور نمی مونه... باید فردا و شنبه و عید رو بریزم دور باید الآن عوض شم... تعهد هایی ببندم و سخت بهش متعصب باشم چون اگر نباشم تمومه کارم چون آینده و زندگیم بهش بستگی داره...
- آ باریکلااا وقت تغییر است... معیار رو قرار بده خدا تمومه... یادمه یک تابلو توی راهیان نور دیدم نوشته بود... خالص شو تا خلاص شوی تو هم خالص شو تمومه...
- إن شا الله بعداً بهت خبر میدم از پیشرفت کار...